Angel is weer terug.

Angel is terug en dat op haar verjaardag. Het is te bijzonder.

Gisteravond/-nacht heb ik de achterdeur van de woonkamer opengelaten, brokjes, water en vlees binnen gezet, in de hoop dat ze naar binnen zou komen. Mijn slaapkamer is ook beneden en ook die deur had ik open gelaten, in de hoop dat ze mij zou zien en zich niet bedacht weer terug naar buiten te gaan, maar naar mij toe zou komen.

Ik heb gebeden dat ze met haar verjaardag a.u.b. thuis zou zijn. Vandaag wordt ze zes jaar. Het is echt 'me and my shadow', miste haar zo erg en het verdriet was zo groot. Iedereen zei tegen mij: 'Blijf vertrouwen houden' en dat is soms echt heel erg moeilijk. Mede door alle hulp, lieve berichten, het delen van haar vermissing, de reacties die ik kreeg op de flyers die ik verspreid heb en de telefoontjes die ik daarop kreeg, hebben mij doen beseffen en laten voelen dat er zoveel verbondenheid met elkaar was, wat mij door die zes verschrikkelijke dagen van gemis en verdriet hebben heen geholpen. Zoveel lieve mensen om mij heen, dat was overweldigend en zo ontzettend fijn. Het is en voelt als familie. Mijn dank gaat uit naar al deze lieve mensen, Amivedi, waar ik net ook een heel fijn gesprek mee heb gehad en ook zei: 'Dit is een verhaal voor in de boeken.', want wat gebeurde er?

Ik ben in slaap gevallen en tegen 23:30 uur voel ik ineens een koppie tegen mijn gezicht aangeduwd worden en gemiauw. Ik schrok wakker, dacht dat ik droomde, maar het was echt. Mijn meisje was weer thuis, ongedeerd en wel zo verschrikkelijk blij. Ze bleef maar kroelen en kroop bijna in mij. Ze heeft de hele nacht naast mij geslapen en week niet van mijn zijde.

Weer verenigd worden met elkaar is het grootste cadeau die ik mij maar kon wensen.