Secretaris Amivedi helpt postduif terug naar huis.
Maandagmiddag zie ik een duif water drinken uit mijn vijver. Om tegen te gaan dat zij in het water valt zet ik schaaltje met water neer en wat maïs. Ze lijkt uitgeput en moet even op kracht komen. Na een paar uur vliegt ze weg en zie ik haar niet meer terugkomen.
Vrijdagmiddag zie ik een duif mijn keuken inlopen. Ze lijkt hulp te zoeken. Ik kan haar aaien en haar ringnummer lezen. Ik geef haar weer water en maïs en zoek op het ringnummer op de website van het NPO. Er komt een telefoonnummer van de eigenaar tevoorschijn die ik meteen bel. De eigenaar verteld dat hij deze duif inderdaad al twee weken mist en dat hij in Holwerd woont. Hij geeft aan dat ze vanwege het warme weer het grote water niet durft over te steken. Ik woon in Noord Holland dus dat kan kloppen.
De eigenaar vraagt of ik de duif aan de andere kant van het IJsselmeer wil loslaten, zodat zij naar huis kan vliegen. Ik stem hiermee in, vang de duif en doe haar in een schoenendoos. Ik spreek met de eigenaar af dat ik het hem laat weten wanneer ik haar loslaat.
De volgende ochtend rij ik met de auto naar Lelystad. Ik zoek een rustige omgeving en kom uit op een industrieterrein. Ik laat haar los en terwijl ik de eigenaar bel hou ik haar in de gaten. Ze vliegt de goede kant op. De eigenaar zou mij een berichtje sturen als de duif thuis is. Hij verwacht dat zij binnen een uur wel aankomt.
Ik stap in mijn auto en rij terug naar huis. Na een uur kijk ik op mijn telefoon maar nog geen berichtje. Twee uur later komt er een berichtje binnen. Ze is thuis en had het waarschijnlijk erg zwaar gehad met haar vliegreis. Hij bedankte mij voor mijn inzet. Waarop ik antwoord:"Natuurlijk, ik heb alles over om dieren weer thuis te krijgen!"
