Na zeven lange nachten en acht dagen in sneeuw en ijs is wonder boven wonder mijn kater Bowie weer heelhuids thuisgekomen.

Bowie is bij mij aan komen lopen zo'n vier jaar geleden met pus uit zijn ogen en neus en was op sterven na dood. Gelukkig was deze jongen ijzersterk en knapte haast volledig aardig op. Helaas bleef de drang om naar buiten te gaan net zo sterk als hijzelf en bleef hij vaak twee of drie nachten weg.

Ik maakte me altijd zorgen, maar het duurde nooit lang, tot afgelopen week hij wegbleef en ik begon te denken dat hij ergens dood lag te gaan in de vrieskou. Ik heb toen folders verspreid in de buurt en er kwamen meteen reacties.

Maar elke keer ontglipte hij weer op het laatste moment. Hij was dus gewoon in de buurt maar Hij was verzwakt en angstig geworden. Toen ik geen hoop meer had hem terug te krijgen heb ik gebeden en God gevraagd hem naar mij toe sturen.

Ik heb zelfs mijn adres genoemd omdat ik dacht dat hij het niet meer kon vinden(want waarom kwam hij dan niet gewoon?) Letterlijk een minuut later stond hij in mijn tuin brokjes te eten en kwam hij binnen.

Het is een gek verhaal maar dit is echt gebeurd. Een wonder inderdaad of gewoon toeval Maar wat blij dat ik tot het uiterste ben gegaan om hem terug te krijgen.

Voor iedereen die zijn huisdier mist: Niks is teveel als het gaat om de liefde voor je dier. Probeer het eens (als je gelooft) Er is altijd een weg Heel veel sterkte van Vanessa en Bowie.