Vlak voor etenstijd wilde onze Maus nog even naar buiten, om daarna 8 lange dagen onvindbaar te zijn.

Vreselijk was dat! De onzékerheid. Het was koud, veel wind ook, brrr direct dezelfde avond zijn we begonnen met zoeken, zaklamp mee, roepen, maar niets. Meteen diezelfde avond al op allerlei plaatsen de vermissing bekend gemaakt: instanties benaderd, op Facebook gezet.

De volgende dag 160 flyers door brievenbussen gedaan bij huizen in de omgeving, de dag daarna nog eens 60 opgehangen in de publieke ruimte in een straal van 10 km rondom, met een beloning toegevoegd aan de vraag om mee te zoeken. Het was hartverwarmend hoeveel mensen ons hielpen.

Kinderen ook, die met een flyer rondliepen in de omgeving: zó lief! Elke tip plozen we na, en we leerden enkele andere poezen kennen die op Maus lijken. We vroegen eerst vooral "ogen" maar al snel ook bidders en we hebben voorbede in de kerk gevraagd. God hoorde de gebeden, en ontfermde zich over Maus. Dat was echt bijzonder.

Op maandagavond tegen 11 uur, kwam hij aanlopen bij de achterdeur: koud en nat, onwijs hongerig, en vréselijk mager. Net een bontzakje met wat botjes. Vanwege de ontzettend grondige zoektocht met zoveel mensen lijkt het ons dat Maus opgepakt is geweest en ergens gedropt, en dat hij zich in de tussenliggende dagen een weg naar huis heeft gezocht.

Hij is herstellend, maar nog niet de oude. Dat komt wel, maar het heeft tijd nodig. Vooralsnog zijn we ontzettend dankbaar dat hij er weer is, en de warme herinnering dat zo ongelooflijk veel mensen meeleefden, doet heel erg goed.

Inmiddels is overal bekend dat Maus weer thuis is, en zijn alle posters van de lantaarnpalen af. Maus slaapt heel veel nu, hij moet echt herstellen. Ook krijgt hij vaker wat eten en extra drinken (hij was wat uitgedroogd) om lichamelijk bij te komen, en uiteraard superveel knuffels! Zielsgelukkig met deze hereniging!!