Ik hoorde het, rond een uur of 5 's nachts

Maar omdat ik half wakker was, draaide ik me om en ging verder met slapen. Een paar uur later zag ik het: het raam stond open en onze ene kat was er wel, maar zijn broer niet. Hij was naar buiten gevallen van 3 hoog midden in de stad. En hij is een absolute binnenkat.

Weet niet van het bestaan van een voordeur, laat staan van het leven wat in de stad is. Meteen gingen we naar buiten, zoeken, roepen, kijken overal. Maar we hoorden n zagen helemaal niets. Die avond ook niet en 's nachts rond een uur of vijf toen we klaarwakker weer een ronde maakten, zagen we veel katten, maar niet die van ons.

De naarste dingen gaan door je hoofd. Allereerst schuldgevoel, want had ik dat raam niet beter dicht moeten doen? En waarom reageerde ik niet toen ik het hoorde? Maar ook gedachten over hoe hij bang buiten zit, in een hoekje. Met pijn door de val bijvoorbeeld. Of ligt hij inmiddels ergens in een berm.

Daar kwam bovenop dat onze kat thuis duidelijk van slag was. Ook hij liep te zoeken en at net als wij een stuk minder. Drie dagen en drie nachten duurde het. En of we nu wilden of niet, ons hoofd stond naar niets anders dan onze kat. Verdriet omdat hij er niet was en onrust door de drang hem te zoeken.

We hebben alles gedaan: Amivedi, kattenbak buiten, roepen, zoeken met lampjes, logische plekken en gekke. We hebben onze oproep gedeeld op socialmedia en dit werd heel groot opgepakt, alleen het bericht op twitter werd wel 250 keer gedeeld. En ook van Amivedi kregen we hulp, een mailtje waarbij ze ons hielpen de gegevens van de chip te checken.

Onze hond hebben we ook ingezet, die wandelde met veel rondjes mee, omdat we dan een geurspoor voor de kat achter zouden laten. We wonen in een winkelstraat en overal waar we kwamen zagen we hem niet. Er zijn in winkelstraten ook niet zo gek veel plekken om je te verstoppen. En dat maakte ons echt een beetje hopeloos.

Tot de derde ochtend, weer maakten we onze ronde en zagen we in een flits iets in een winkel. Het was onze Moshe! Hij keek ons recht aan met niets anders tussen ons dan het glas van de etalage. "Ik vond het al zo gek dat er een drolletje lag."zei de man van de winkel toen we met ons mandje voor zijn neus stonden

. Inmiddels ligt hij te slapen en gaan wij ook genieten van een goede nachtrust. Ons huis is weer compleet.