Op 17 april 's middags zag ik haar voor het laatst in de voortuin, onze Luna, 7 jaar oud en bekend met nierproblemen waarvoor ze dieetvoer heeft.

's Avonds kon ik haar nergens vinden. Ik heb het hele huis doorzocht en rondjes gelopen in de buurt. Uiteindelijk heb ik haar vermissing op Facebook gedeeld. Toen ze er de volgende ochtend nog niet was heb ik haar ook vermist gemeld bij de plaatselijke dierenambulance, de dierenbescherming, en Amivedi en ook de chipregistratie op vermist gezet.

Ik heb flyers gemaakt en die overal in de buurt in de brievenbus gedaan en een paar opgehangen. 's Avonds belde de dierenambulance dat er een zichtmelding was een wijk verderop. De meldster ziet de kat daar vaker en had er ook een foto van.

Wij zijn direct erheen gereden, maar de kat liet zich helaas niet zien. Toen we later de foto goed bestudeerden, kwamen we tot de conclusie dat dit onze Luna niet kon zijn omdat deze kat een wit plekje in de nek heeft dat Luna niet heeft.

De volgende dag 's avonds weer een melding uit deze buurt van een kat die op Luna lijkt. Terwijl ik me klaar maak om er toch maar weer heen te gaan, staat de buurvrouw aan de deur. Het oppashondje deed zo raar met eten en stond maar bij de kast in de bijkeuken en toen de kinderen die openmaakten zat er een kat.

Ik ben er heel snel heen gegaan en inderdaad, er zat een doodsbange kat onderin achterin de kast, die, toen ze mij zag meteen al een beetje naar voren kwam. Ik kon haar zo uit de kast halen en meenemen. Zo was Luna na iets meer dan twee dagen weer thuis.

Ze is meteen op de kattenbak gegaan en ging ook direct eten en drinken en lijkt helemaal in orde te zijn.