Peter, lieve jongen mijn grote zwarte, en 11 jarige en bijzondere vriend.

Wat heb je jezelf en ons aangedaan. We hebben heel Voorhout gezocht. Maar geen miauwtje, geen rook signalen, telegram, helemaal niks. Wat zal jij ongelofelijk bang zijn geweest. Waar je precies hebt gezeten, zullen wij helaas nooit weten. Het belangrijkste is, bent gewoon thuis gekomen!

Om precies 21:00 na 4 dagen vermist te zijn gaf je een klein mauwtje aan de voordeur, vervolgd door een hardere mauw. Ons huis is erg geïsoleerd dus dat wij jou konden horen, heb je super gedaan. We hoorde wel vaker katten als we buiten stonden "mauwen" en we dachten dat het weer een kind was die speelde of dat het weer de buurkat zou zijn. Maar dit was anders. Dit was JOUW mauw.

Onze oprah zanger. We deden de voordeur open en daar mauwde je, terwijl je naar binnen rende, honderduit. Je voerbak in de gang liet je links liggen om zo eerst bij ons in onze armen te vliegen. Je knuffelde wat af en HOE! Je had echt honger. Maar jij, Peter, jij kwam ons gewoon eerst knuffelen. Dat was jouw prioriteit.

Wat heb je toch een mooie ziel. Zelfs met slapen ging jij nog constant door met kusjes en knuffels geven. Dat je zo bent vermagerd is eng maar te overzien. Je hebt gelukkig geen wondjes, alleen je voornagels zijn weg door het krabben. Want we weten het nu zeker dat je opgesloten zat.

Elke dag geven we je kleine beetjes voer, omdat je dagenlang niks hebt gegeten, moet je dit weer op gaan bouwen. Het moment van opluchting, maar vooral hoe jij in onze armen letterlijk vloog is een moment die wij altijd zullen koesteren.

Welkom thuis schat! We hebben jou onwijs veel gemist !