Onze kater Angus ging zaterdagavond 28 november 2020 nog heel even de tuin in voor zijn laatste rondje.

Meestal komt hij niet lang daarna weer binnen om lekker thuis te slapen. Die avond echter niet. Toen hij de volgende ochtend niet voor zijn ontbijt stond te miauwen aan mijn bed, sloeg de angst mij om mijn hart.

Een jaar daarvoor ben ik op precies dezelfde manier zijn zusje Dushi kwijtgeraakt, spoorloos en nooit meer teruggekomen. Het kon toch niet waar zijn als dit nog een keer zou gebeuren! Dagenlang weer in spanning gezeten, gezocht en iedereen ingelicht. Flashbacks naar vorig jaar toen Dushi vermist raakte.

Elke ochtend als hij er niet was zakte de moed mij in de schoenen. Maar ineens, op donderdag 3 december, kwam er een berichtje van de buurvrouw dat er in hun loods een aantal vazen op mysterieuze wijze waren omgevallen.

Mijn hart maakte een sprongetje! Dat kan Angus zijn. Ik ben meteen met een bakje voer naar de loods gegaan en ik hoefde maar twee keer te roepen en toen galmde zijn miauwtje al door de loods en kwam hij vanuit een hoek aangerend.

Ongelooflijk, terwijl de loods de avond ervoor gewoon open had gestaan. Helemaal gelukkig dus! Heb hem in mijn armen gesloten en ontzettend geknuffeld. Voorlopig weer even huisarrest en het geeft weer een sprankje hoop voor het terugvinden van Dushi.