14 december 2020, ik had de deuren van mijn flat tegen elkaar open gezet omdat mijn keuken het door het bakken blauw stond en ik de boel wilde ontluchten.

Het ene moment zie ik mijn kleine monster nog door de huiskamer rennen en het volgende moment ben ik haar kwijt. Huis over de kop, rammelen met haar favoriete snoepjes maar al wat er tevoorschijn kwam, geen Nova.

Ergens wist ik het al, ze was van het balkon gevallen, 3 hoog. Maar waar, voor op de straat of achter op het gras? En wat moet ik doen? Eerst ben ik naar buiten gesneld en heb ik overal gezocht, in de bosjes, onder auto's, in afvoerpijpen. Wat als ze gewond was en weggekropen zou zijn, dan zou ik haar nooit meer vinden!

Ik heb geprobeerd alle tips die ik via google kon vinden op te volgen. Geurspoor uitleggen, schuilplaatsen maken, vers water neerzetten. Ik heb gelijk vermist posters en flyers gemaakt en in de buurt opgehangen, haar aangemeld bij Amivedi en zelfs om 3 uur ’s nachts de dierenambulance gebeld, die me doorverwezen naar zoekteam Arie.

Via facebook kon ik het telefoonnummer vinden en Team Arie belde me tegen 6 uur in de ochtend op, ik kon alleen maar huilen en kreeg geen woord uit mijn mond, een vriend van me moest de telefoon over nemen. Team Arie stond dezelfde dag nog voor mijn deur om te helpen zoeken. Ze hebben mijn zoektocht ondersteund met vangkooien, zoekhonden, camera's, maar vooral hoop.

"Niet opgeven hoor, we vinden haar wel!" Kreeg ik op de app terug toen, na 10 dagen, ik toegaf dat de moed me in de schoenen begon te zakken. ’S Nachts was ik buiten, riep ik haar naam, rammelde ik met haar favoriete snoepjes, maar ik kreeg geen reactie. We hebben een aantal keer een kat gezien, maar de kat was te snel of het was te donker om er zeker van te zijn dat het Nova was.

Ook had ik hulp van vrienden en mijn buurvrouw een flat verder die meehielpen zoeken. De zoekhonden gaven aan dat ze om mijn flat en de flat naast mij liep, vooral achter bij het gras en de bosjes. Wat ik overal lees is dat vooral binnenkatten in een overlevingsmodus schieten en zich verschuilen, hierbij zullen ze niet reageren en dit is ook mijn ervaring. De vangkooi stond bijna twee weken bij mij achter de flat. Ik zag de bui al hangen, het is rot weer, Nova komt voorlopig niet tevoorschijn. Hopelijk zit ze ergens veilig en warm weggescholen.

Ze is een binnenkat, niet gewend aan regen, wind of kou. Wederom sprak Team Arie mij moed in; “Katten kunnen een hoop hebben, ze red zich wel. Ze eet insecten als ze honger heeft of likt water van het gras af als ze dorst heeft. Ze is nog jong, jonge katten gaan niet zo snel in de vangkooi, pas rond de 12 dagen krijgen ze genoeg van insecten en zullen ze op zoek gaan naar ander eten”

De eerste week heb ik bijna niet geslapen, ieder half uur keek ik of ze toevallig al in de kooi zat. Ik voelde me schuldig als ik de kooi afsloot omdat ik naar het werk moest of ging slapen. Vanochtend, bijna 2 weken verder, was het zo ver, ik keek uit het raam en zag een kat in de kooi zitten.

Het leek op mijn kat, maar ik wilde niet te snel van stapel lopen. Ik was net ma Flodder, trok mijn jas over mijn pyjama aan, blote voeten in mijn schoenen en haar als Albert Einstein. Sleutels in de hand met 2 treden tegelijk de trap af. De hele weg om de flat zat ik maar; “ Niet te veel hopen, straks is het haar niet.” maar toen de kooi in zicht kwam wist ik het al; het is Nova!

Ik heb de kooi omhoog gedragen, bang dat als ik iets verkeerd zou doen hij open zou gaan en ze zou ontsnappen. Pas toen ik kooi binnen had neergezet en de voordeur op slot had gedraaid deed ik hem open. Ze vloog gelijk de huiskamer in, deed een rondje en sprong als vanouds op de vensterbank toen ik een snoepje voor haar pakte.

Ze stinkt een uur in de wind naar de tonijn die in de vangkooi zat, ziet er wat verfomfaaid uit, heeft een krasje op haar neus, is erg hongerig maar lijkt verder gezond. Ze knort en geeft kopjes als of ze nooit is weggeweest. Wel is het even blazen naar haar broer en andersom.

Ze ligt nu in een van mijn gordijnen gewikkeld, normaal jaag haar en haar broer daar weg, maar het kan me nu geen ene reet schelen. Mijn kleine meisje is weer thuis! Als laatste wil ik nogmaals Team Arie benoemen, ik weet niet of ik links mag plaatsen maar ze zijn via Facebook te vinden. Het is een zoekteam op vrijwillige basis de zich inzet bij het vinden van vermiste (binnen) katten en honden, hoofdzakelijk in zuid-holland en omstreken. Jolanda, ik ben u Arie en alle bijhorende vrijwilligers uitermate dankbaar voor alle hulp en ondersteuning die jullie geboden hebben. Zij zijn ‘above and beyond’ gegaan!