Op 4 oktober (dierendag notabene) besloot Noppes weg te lopen, nadat we thuis waren gekomen met 2 kittens.

Toen hij de volgende dag niet terug was wisten we meteen dat hij het serieus meende. Via o.a. Amivedi oproepen geplaatst, flyers laten drukken bij de copyshop, en dagelijks de wijk uitkammen. Hartverwarmend hoe wildvreemde mede-wijkbewoners hielpen zoeken, door een extra rondje met de hond te lopen, of een rode kat die ze tegenkwamen 'aan de praat' hielden totdat ze ons gebeld hadden en wij kwamen checken.

Alle rode katers uit de hele wijk hebben we gezien, en helaas gingen we elke keer teleurgesteld naar huis. Totdat we gisteren (precies een maand later) werden gebeld door onze dierenkliniek. De dierenambulance had een rode kater gebracht, hij leek verdacht veel op de foto op de site van Amivedi.

Een hele lieve mevrouw had Noppes al een paar dagen in haar tuin gezien (een wijk verderop), en probeerde hem te vangen. Na 3 dagen lukte het eindelijk. Met niet al teveel hoop richting dierenkliniek, voor de zekerheid een reismand mee.

En daar zat hij dan, onze Noppes. Omdat hij zo mak was dat de assistentes hem zelfs konden oppakken (Noppes heeft het niet zo op vreemden) ging ik toch twijfelen of hij het was, al was de gelijkenis treffend.

Hij woog nu nog maar 2,5 kg, niet gek na een maand buiten. Maar het bleek echt Noppes te zijn, dus heel blij naar huis gereden. Hij eet, drinkt, poept en plast, spint en slaapt vooral veel. Vandaag weer naar de dierenkliniek geweest voor een check, en weer huiswaarts met medicatie voor een luchtweg- en oogontsteking, etc.

Dank aan Amivedi, mensen van de dierenambulance, de lieve mevrouw die Noppes heeft gevangen (helaas mogen ze haar gegevens niet geven), en iedereen die met ons meeleefde. Alle berichten met goede afloop zorgden er afgelopen maand voor dat we hoop hielden. Ik hoop dat dit bericht hetzelfde doet met mensen die nog op zoek zijn naar hun vermiste dier.