Op een zomerse avond op 13 augustus zaten wij buiten en besloten om naar bed te gaan.

We zijn trotse eigenaren van 2 lieve katjes maar Pip besloot die avond om even op bezoek te gaan bij de buren. Omdat Pip eigenlijk nooit buiten kwam, besloten we de deur open te laten zodat hij naar binnen kon wanneer hij wilde, hij zal toch niet zo ver gaan dachten we nog.

Toen hij de volgende dag nog niet thuis was, kreeg ik toch al lichte paniek, dit is niks voor hem. 's avonds zijn we wezen zoeken maar nergens een spoor van Pip. De volgende dag hebben we hem direct aangemeld bij Amivedi, alle mogelijke facebook pagina’s voor vermiste dieren en flyers gemaakt.

We hebben veel tips gehad maar jammer genoeg leidde ons dit niet naar Pip. Op zaterdagmiddag 22 november zat ik op de bank en kreeg ik via Facebook een tag. Normaliter kijk ik nooit direct maar nu was er iets in mij wat mij waardoor ik het direct opende.

Een man die hier nog geen 100 meter vandaan woont had een foto gepost met een kat die 2 druppels water op Pip leek. De kat sliep daar al weken maar de bewoner had wel het idee dat hij een huisje had dus had niet direct in de gaten dat die kat op straat zwierf. Mijn vriend is er direct heen gegaan maar de kat was er niet, dus hebben we telefoonnummers achter gelaten en wilde we savonds terug komen.

Rond 17:00 uur werd mijn vriend gebeld dat de kat er lag. We twijfelde geen moment en zijn er direct naar toe gerend. Omdat we al vermoedde dat hij super schuw zou zijn, zeiden we onderweg nog tegen elkaar, we hebben maar 1 kans op hem te pakken. Daar aangekomen loopt mijn vriend naar hem toe en bevestigd mij dat dit hem is.

Op datzelfde moment staat de kat op en wilt de benen nemen. Mijn vriend daarintegen is zo snel, nog voor ik het door had, had hij hem al vast. Hij was zo aan het blazen en spartelen dat we zelf nog twijfelde of het hem wel écht was, maar toen kwam de beruchte mauw uit hem en wisten we het zeker, dit is onze Pip.

We zijn naar huis gegaan en hebben hem binnen los gelaten, omdat hij geschrokken was is hij direct onder het bed gedoken, maar zonder dat hij het zelf verwacht hadden, zat hij nog geen 4 uur later alweer op schoot te knorren. Wat een intens geluk voelde wij op dat moment, tranen met tuiten maar zo fijn dat we voor de feestdagen in deze Corona tijd weer compleet zijn!