Gisterenavond kwam Nenä niet thuis.

Dus zijn we met een bakje brokjes in de hand gaan zoeken op de gebruikelijke plekjes. Nenä houdt erg van eten en komt dus altijd wel op het geluid van brokjes af. Deze keer niet.

Na twee uur zoeken en roepen zijn we een onrustige nacht in gegaan, want wie kan nu slapen als zijn poes niet thuis is gekomen. Vandaag hebben we alle tips die we op internet gevonden hadden toegepast: ’s nachts zoeken als het stil is op straat, en steeds weer zoeken en haar naam roepen en vooral niet opgeven.

Ook hebben we flyers geprint en die in de straten in de buurt overal in de brievenbussen gedaan. Ook posters aan de lantarenpalen. En met iedereen gepraat die we tegenkwamen. We spraken onder andere een moeder met dochtertje, ze zouden zeker goed opletten en ons laten weten als ze Nenä zouden zien.

Vanavond kwam de vader en het dochtertje bij ons aan de deur. Ze vertelden dat Nenä gisterenavond bij hen in huis was geweest, dat ze haar gezien hadden in de slaapkamer en ze in paniek was gaan rennen maar ze wisten niet zeker of ze uiteindelijk naar buiten was gegaan.

Het bleek dat de moeder gisterenavond niet thuis was en dat door onze flyer de connectie was gemaakt met de poes in huis en de vermiste poes. We mochten bij hen in huis komen zoeken. Wat ontzettend lief.

Na een poosje zoeken vonden we Nenä bij hen op de zolder, achter een schuifwandje. Daar had ze de hele nacht en dag muisstil gezeten, krap 100 meter van ons vandaan. Maar voor een lekker snoepje kwam ze wel tevoorschijn.

Nu is ze weer heerlijk thuis bij ons en haar zusje. Wat zijn we blij dat ze terug is en dat het zo’n fijne mensen zijn waar ze heeft “gelogeerd”.