Op 27 april 2019 kwam onze Nacho 's avonds niet thuis.

Gebeurde wel vaker, maar dan stond hij 's morgens in alle vroegte voor de deur te miauwen omdat hij honger had, of we kwamen hem onderweg tegen tijdens de ochtendwandeling met de hond. Dan liep hij altijd mee naar huis.

Die zondagochtend kwamen we hem niet tegen. Nouja dan zal hij voor de middag wel thuis zijn, want hij had altijd grote honger en eten was toch echt zijn nummer 1. Maar die zondag geen Nacho, maandag ook niet. Waar is hij toch? In de buurt al eens gevraagd. De buren gevraagd of hij gezien was op hun camera, maar ze hadden hem alleen weg zien gaan.

Die maandag op Facebook een bericht aangemaakt, aangemeld op Amivedi. Maar in de dagen erna geen reacties. Ongeveer een kleine week later kreeg ik een bericht over een dode kat langs de drukke weg bij ons achter. Zou het? Nee, het was hem niet. Alle dagen was ik in de buurt met het welbekende potje met snoepjes gaan lopen, fietsen en zelfs met de auto rond gaan rijden.

Hij reageerde altijd op dat potje, maar nu bleef het elke keer stil. Bij ons achter zijn ze aan het bouwen en daar ook gaan kijken of hij niet opgesloten kon zitten in een container of in een huis. Maar alles was open en op lage hoogte dus hij kon overal eruit of weg komen. Verschillende meldingen gekregen van dode, maar ook levende katten.

Zelfs om 23.00u 's avonds nog met de zaklamp naar een weiland toe omdat iemand dacht dat Nacho daar zat. Elke keer heb je hoop, maar elke keer dat het niet zo is hakt het er wel even in. Na een poos gaat je hoop weg. Totdat iemand mij een tip gaf om asiels af te bellen. Helaas, ook dat leverde niets op.

De weken, zelfs maanden verstrijken en het idee dat hij aan de drukke weg is aangereden en daardoor de struik in is gekropen waardoor je hem niet ziet en vindt wordt steeds meer versterkt. Na een afspraak met mijn vriend te hebben dat ik na onze vakantie mocht gaan kijken voor een nieuwe kitten, omdat het gemis van een kleine viervoeter sterk is, wordt uiteindelijk op de langere baan geschoven omdat plotseling onze hond het leven moest verlaten. Even niets meer en rust in huis.

Een week na het overlijden van onze hond krijg ik van een vreemd persoon op Facebook een bericht. Het duurt even voordat ik het bericht kan lezen en er staat "is dit Nacho?". Er komt een foto en een filmpje achteraan en op het moment dat ik die zin lees begin ik bijna te flippen. Dit kan niet! En ik vraag meteen waar dat is. In Swalmen krijg ik als antwoord.

In Swalmen? Wij wonen in Haelen. Hoe kan dit? Ik kijk ondertussen naar de foto en ik zie de tekening op het gezicht van de kat. Dit lijkt sprekend! Als ik het filmpje bekijk, draait de kat een rondje en het opvallende zwarte vlekje op zijn witte achterpootjes bevestigd mijn gevoel. Dit moet hem zijn!

Ik raak lichtelijk in paniek en vraag of ik de vrouw kan bellen. De vrouw geeft aan dat hij al een tijdje bij hun op de boerderij vertoefd, maar dat ze vaker zwerfkatten hebben. Meestal verlaten de katten snel weer de boerderij maar Nacho bleef er maar. Aangezien ze hem een mooie kat vondt had ze het idee dat het geen zwerfkat was. Dus sinds een week was ze hem ook gaan voeren.

Tot op de dag van haar bericht dacht ze ineens aan Amivedi. Laat ik daar maar eens kijken of heel toevallig deze kat erop staat. Dat zal wel niet. Totdat ze de foto van Nacho voorbij zag komen. Dit kon zomaar wel eens deze kat zijn! Ze is Nacho bij de naam gaan noemen en ineens reageerde Nacho met een miauw naar haar terug!

Zo is ze uiteindelijk via mijn Facebook bij mij terecht gekomen en uiteindelijk hangen we met elkaar aan de telefoon. Na een heel gedoe met een auto-probleem wat ik even moest oplossen, stond ik 2u na het eerste bericht bij haar op de stoep. Gewapend met een mandje in de auto, voor het geval dat, en met het welbekende potje met snoepjes.

Zij hadden ondertussen de kat kunnen vangen, dus perfect! Ik kwam binnen en daar zat hij, in de bench! Hij herkende mijn stem meteen en zetten het op een miauwen. Ik herkende zijn snoetje meteen! Nacho! Je leeft nog! Met een gris greep hij met zijn pootje naar het potje snoepjes, ja hoor! Het is hem zeker haha!

Na de vrouw wel 50x bedankt te hebben, een flinke knuffel aan Nacho gegeven te hebben, heb ik hem ingeladen en mee naar huis genomen. Thuis gekomen wist hij direct waar hij was! Hij had zijn thuis ook gemist! Nu, de dag na zijn thuiskomst, is hij niet bij me weg te slaan! Hij heeft ons ook gemist.

5 maanden was hij weg. Een wonder dat hij weer thuis is! Ik was zo blij dat deze mevrouw bekend was met Amivedi en hier ook aan heeft gedacht, top! Wij zijn ontzettend blij dat hij gezond en wel weer thuis is.

Hij is in ieder geval niets tekort gekomen. Hij ziet er ontzettend goed uit. Heeft genoeg te eten gehad, alleen heeft hij een wond op zijn been gehad wat nu dicht is. We laten hem nog even wennen en dan gaan we deze week nog langs de dierenarts voor een check up. Maar dat zal allemaal in orde zijn.

Wij zijn in ieder geval ontzettend blij dat hij er weer is!