Een week geleden verdween opeens mijn lieve poes Quinty.

Ze was vaak buiten maar kwam met regelmaat terug om te eten en te drinken en vooral om mijn hondje Benji te pesten. Maar van de ene op de andere dag was ze weg. Vreselijk die onzekerheid.

Maar ik heb de moed niet op gegeven en alles in het werk gezet om haar te vinden. Aangemeld bij amivedi, geflyerd, elke avond rondjes gelopen en geroepen en geluiden gemaakt die herkenbaar zijn voor haar en in de tuin en schuur plekjes gemaakt met eten en drinken en de geur van een oud t shirt van mijzelf.

Maar van alles niks, geen spoor niemand die haar heeft gezien. Totdat ik twee dagen geleden ineens zag dat er eten uit het bakje was. En ik dacht, hoopte, dat is vast Quinty. Maar weer geen spoor. Weer roepen en elke avond rondjes lopen. Ineens was de dag erna ook in de schuur al het eten op, ik dacht nog wat een hongerig ding die hier gegeten heeft.

Hopelijk is het Quinty maar wederom niks als ik riep. Totdat ik op een avond om half tien nog 1 x voor het slapen gaan de deur van de tuin open deed, en ja hoor daar was mijn lieve kleine schat.

Ze schrok en wilde er eerst vandoor. Maar besloot toch te blijven, kennelijk herkende ze mijn stem toch. Ik kon haar pakken en mee naar binnen nemen. Ze was uitgehongerd en zeik nat maar ze was terug. Heerlijk.

Nu is het wel heel lastig haar weer naar buiten te laten maar toch laat ik haar weer gaan. in de hoop dat ze nu wel weer fijn thuis komt. Vooralsnog blijft ze nu zoals lijkt wel meer in de buurt en ze komt met kortere pauzes weer binnen gelukkig word het kouder en vind ze het dan binnen lekkerder. Maar ik ben weer een blij baasje.