Het verhaal van Maartje (poes van 10 jaar oud).

Al langere tijd liep er bij ons in de buurt een poes rond die wij nog niet kenden. Eerst dachten we, dat 1 van de buren heeft zeker een nieuwe huisgenoot. Maar bij navraag bleek dat niemand haar baasje was, en ze had verschrikkelijk honger.

Toen ze voor de zoveelste keer het egelvoer op at, zijn we haar maar eten gaan geven. Ze was erg angstig en liet zich moeilijk benaderen, het lukte daarom lange tijd niet om haar te pakken en te laten controleren op de aanwezigheid van een chip.

Een melding bij Amivedi , een oproep in de buurtapp en briefjes in de supermarkt leverden helaas niets op. Na vier maanden was ze eindelijk zo vertrouwd met ons geraakt dat we haar, dankzij de hulp van een goede vriendin, zelf konden controleren op een chip. En wat bleek: ze had er één!

Via internet hadden we supersnel een naam en telefoonnummer van de eigenaar achterhaald. Wat bleek: hij was haar al twee jaar kwijt! Hij kon het bijna niet geloven dat Maartje nog in leven was! Ze was niet eens zo ver van huis, maar wel gescheiden door een drukke weg en het spoor.

Haar baasje stond binnen een kwartier op de stoep en toen hij haar naam riep, miauwde ze meteen terug. Echt super aandoenlijk en mooi om te zien dat ze zijn stem nog steeds herkende! Helaas is het nog niet gelukt om haar in een reismandje te krijgen. Maar het gaat vast binnenkort lukken om haar met haar baasje en zusje Suus te verenigen!

Als Maartje geen chip had gehad, hadden we haar baasje nooit meer gevonden. Neem dus de (kleine) moeite en laat je dier chippen en registreer de chip bij een databank! Zorg wel dat je contactgegevens up to date blijven. En geef de hoop nooit op: ook na jaren kan een vermist huisdier nog opduiken!!