Woensdag 28 september 2019 was een emotionele rollercoaster.

Vanmiddag, zoals we al jaren zo'n 4x in de week doen, lekker een rondje wandelen in de Putterbos. Vanaf de Prins Hendrik weg de rode paaltjes route lopen. Na een km of 3 kwamen we bij de grafheuvels en hoorde ik een vogel flink tekeer gaan. Tucker mijn puppy van 9 maanden ging kijken en Duke liep zoals gewoonlijk na een paar km naast me.

Zie ik een stuk of 6 wilde varkens met jongen, Tucker blijft bij me maar Duke er achteraan. Dit gebeurt wel eens vaker en dan is hij met een ogenblik weer terug, maar nu zag ik hem verdwijnen in het bos, een minuut of 10 staan wachten maar Duke kwam niet terug.

PANIEK! na een uur lopen zoeken werd Tucker moe, dus naar de auto gelopen. In de auto weer een uur lopen zoeken maar geen resultaat. Tucker naar huis gebracht, FB, Amivedi en mijn vrienden op de hoogte gebracht, die gelijk zijn gaan helpen zoeken.

Nu op de fiets weer het bos ingegaan, na 3.5 uur zoeken zag ik hem in een bospaadje! Hij wilde niet direct komen, wilde zelf wegrennen. Ik heb toen zijn favoriete spelletje gespeeld, ( wie kan er harder rennen) en toen kwam hij naar me toe. Al mijn en zijn emoties kwamen los ik was blij dat ik in de bos zat.

Ik wil iedereen heel hartelijk danken voor alle lieve berichten, medeleven, delen en alles wat jullie hebben gedaan. Het waren voor mij maar 3,5 spannende uren waarbij de paniek er aardig in sloeg.

Ik kan me niet voorstellen hoe het zal zijn als je, je maatje dagen of soms weken kwijt bent. En Duke, die slaapt, maar heeft voorlopig wel even bosarrest tot dat ik een gps-tracker aangeschaft hebt, want een hond moet ook af en toe los kunnen rennen.