Vandaag precies een maand geleden vloog cheaks de deur uit.

Voordat hij weg vloog schreeuwde hij nog wat paniekerig. Deze dag waren er veel windvlagen en zo zagen we hem binnen een paar tellen over de daken heen gaan.
Uiteraard zijn we gelijk gaan zoeken maar waar doe je dat? 's -avonds ben ik nog een rondje gaan doen en heb ik hem zeker nog gehoord in een grote boom in de binnenstad.

Maar na hevig gekwetter van waarschijnlijk een groep mussen bleef het akelig stil. Later die avond heb ik Cheaks toch maar op Amivedi gezet. Het was een kleine kans maar je weet het nooit. Ook heb ik zijn kooi buiten gehangen.

Als hij nog in de buurt zou zijn dan zou hij dat kunnen herkennen. Vanaf mijn bank kon ik zijn kooi zien hangen. Ik had er nog een overheerlijke stengel trosgierst in gehangen. Maar het mocht niet baten.

En toen, na weken van stilte werd ik ineens gebeld. Waarschijnlijk was Cheaks gevonden! Dit gezin had Cheaks opgehaald omdat ze dachten dat het hun weggevlogen valkje was. Maar dit bleek hem toch niet te zijn.

Ik kreeg foto's toegestuurd, gelijk naar mijn partner gestuurd. Ik zei: volgens mij is dit hem, kijk dat bekkie. Maar je weet het niet. Dus in de avond, nog wel voldoende daglicht, zijn we vertrokken.

Toen ik aankwam zag ik dat de kooi bij het raam stond en liep er op af. Hij zat relaxed op een stokkie maar toen hij me zag en ik hem riep vloog hij tegen de tralies aan en ging helemaal heen en weer.

Eenmaal binnen ging hij bij zijn gastvrouw op de schouder maar na een paar tellen was hij bij mij en begon al aan mijn oorbel te knagen om zich daarna lekker te gaan poetsen. Dit is mijn beessie, mijn Cheaky!

Dat poetsen was overigens wel nodig want hij was best een beetje smerig. Kan ook niet anders want hij was bijna een maand weg en is in het centrum van Rotterdam gevonden. Nadat we hem in zijn eigen kooi hadden gedaan om naar huis te gaan kon ik de gastfamilie niet vaak genoeg zeggen dat ze hoop moeten houden.

We zien hier dat Amivedi werkt, dus geef niet op! Eenmaal thuis was mijn vogel niet bij me weg te slaan. Het is dat hij geen kusjes kan geven maar hij was als plakband. We zijn nu twee dagen verder en hij wordt alweer wat luider met zijn praatjes maar is nog steeds een kroelkont. Ik lijk af en toe wel een piraat, zo de hele dag met die valkparkiet op mijn schouder.

Super dankjewel aan de vrouw in Rotterdam die Cheaks wist te lokken met snoepstokjes, super dankjewel aan het gastgezin die hem daar ophaalde en een dag opving maar een super enorm dankjewel aan Amivedi, bedankt dat jullie bestaan!