Na een ruime week was er ineens De Mail: onze kat misschien gezien!

Die lieve mensen hadden Walter herkend van de Amivedi site en waren zo lief om, gewapend met brokjes èn een camera hem te gaan zoeken.
Ze mailden de foto’s: we herkenden onze kat! Wij gingen op weg, zij probeerden hem te vangen. En dat lukte.

Eenmaal bij hen sloeg de twijfel toe: wel een prachtige Bengaal, maar een ander snoetje, geen hapje uit het oor. Niet Walter dus.
Na de teleurstelling de foto’s nog eens bekeken: dat was hem wel? Teruggebeld want we wilden nog eens zoeken in de buurt van de foto.

Daar was Bengaal nr 1, die sprong een tuin in. De eigenaren kwamen net thuis, ja die waren inderdaad de baasjes van de Bengaal.
Foto’s laten zien maar ze herkenden onze Bengaal niet. Zouden er dan toch twee Bengalen in 1 buurt zijn?

Zij herinnerde zich dat er bij haar moeder aan de overkant een Bengaal liep, die niet reageerde op roepen. Zou het? Gewapend met hun brokjes de buurt in, toen belde ze al: GEVONDEN! In de tuin van de buren!

En nu weer heerlijk thuis. Ook wij knorren ervan, zo fijn dat hij er weer is en onder de indruk van zoveel poezenliefde. Bedankt allemaal!