Op 4 November 2019 had ik Missy voor het laatst gezien.

Ze was met mij en mijn dochter mee gelopen toen ik haar naar school toe bracht. Die ochtend wist ik dat ze mee liep en toen ze mij en mijn dochter niet meer zag begon ze te miauwen.

Toen ik terug liep via dezelfde route kon ik haar niet meer vinden. Mijn vriend en ik hoopte dat ze gewoon weer thuis zou komen na even rond gesnuffeld te hebben maar dat bleek valse hoop te zijn. Een paar uur werd een dag en een dag werd een week.

Ik ben toen posters gaan maken met mijn telefoon nummer en andere gegevens maar dat mocht ook niet baten. Een melding bij de dierenambulance heeft jammer genoeg ook geen resultaten gegeven. Toen ik nog eens 2 weken later mijn ontbijt klaar maakte om daarna naar mijn werk te gaan hoorde ik bij de achterdeur een klagelijke miauw.

Ik keek om en tot mijn grote vreugde stond Missy daar. Ze was wat vermagerd en haar vacht zag er wat verwilderd uit maar verder was ze kern gezond. We hebben haar heel erg verwend en ze is weer heerlijk op haar vaste plekjes in huis gaan liggen.