Vlak voor oud en nieuw hield ik Rody thuis vanwege het vuurwerk.

Rody die graag buiten is werd heel vervelend in huis, op nieuwjaarsdag was het rustig, dus ik dacht het kan wel even; hij komt wel over een uurtje terug.
Het uurtje ging voorbij, het werden vele uurtjes later en hij was nog steeds niet terug. Ik maakte me niet meteen ongerust aangezien hij wel vaker 24 tot 48 uur wegbleef.
Maar op dag 4 maakte ik me echt ongerust, Rody raakt snel in de stress, vooral voor onverwachte dingen en vreemde mensen, mijn angst was dat hem iets overkomen was en hem nooit meer zou zien.

Op dag 9 werd ik in de vroege ochtend wakker van gemiauw. Ik herkende het meteen; het was Rody!, maar in eerste instantie kon ik het niet geloven, toen ik hem voor het keukenraam zag begon ik me te realiseren dat het hem echt was.

Eenmaal binnen stortte hij zich op de voerbak, hij was uitgehongerd leek wel. Het is nu uren later dat hij terug is en hij loopt met van ouds her weer vrolijk door het huis alsof hij nooit was weggeweest, veilig thuis.